Cudowny maj
który rozrzuca wokół siebie paletę barwnych pól
i chociaż z przyjemnością tonę w śniadym gąszczu
w różnorodnej pełnej szumu pachnącej zieleni
Nie czuję ukojenia
Mokre powieki przysłaniają obraz
zabrakło tu Ciebie!
Nawet morze straciło swój głęboki błękit
i pod mglistym niebem przybrało połysk srebra, czy żelaza,
raniącego oko
To cudowne dotąd miejsce
tonie w odrętwieniu
czuję się jak więzień nieba
spoglądając w przestrzeń
Próbuję uchwycić układ całej twej postaci
Ale widzę tylko kwiat twej duszy
którego brylantowa gwiazda
zawsze przyświecać będzie mojemu życiu...
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz