Kolejny znak od Marysi:)

Chciałabym na początku podziękować za to, że jesteście ze mną nawet teraz, gdy Marysi już nie ma. CHoć bloga prowadzę bardzo krótko, Marysia miała naprawde wielu przyjaciół, którzy tu zaglądają nawet teraz. Trudno jest pisać o Marysi, kiedy jej już nie ma wśród nas. Jednak każdego poranka, każdego dnia, każdego wieczora i każdej nocy myślę o niej. W zasadzie myślę nieustannie. Czasem jest to inspirująca myśl - kiedy potrzebuję jej wsparcia, najpierw poddaję się medytacji, by wyciszyć umysł i proszę Marysię o pomoc. Czasami niemal od razu czuję jej pomoc, czasami trochę później. Ale niewątpliwie wiem, że jest blisko. Wczoraj prosiłam ją o jakiś znak  - nie było nic. Dzisiaj prosiłam ją znowu. Prosiłam o znak na chmurkach, bo bardzo tęsknię i pragnę wiedzieć, czy jest jej dobrze, czy jest radosna. W zasadzie codziennie rano, kiedy wracam o godzinie 8 z przedszkola po odprowadzeniu synka, rozmawiam z nią. Słucham śpiewu ptaków, nasycam się świeżym rześkim powietrzem i rozmawiam z nią. Czasami dopadnie mnie taki smutek że idę samotnie ulicą, a łzy jak groszki kapią mi pod stopy. Ale idę dalej i proszę ją tylko o znak. Nie otrzymuję ich codziennie, ale zawsze, kiedy czuję się słaba, samotna, stęskniona, ona zawsze da mi ten cudowny znak. Dzisiaj dostałam serduszko:) Ach jak je uwielbiam. WIecie, żyję 35 lat i nigdy wcześniej nie widziałam serca z chmur, choć często obserwowałam niebo. A dzisiaj, kiedy mój Anioł mnie opuścił łączy się ze mną ziemskimi znakami miłości z wysokości, tam, gdzie przebywa.

 

Serce dostałam dzisiaj przy moim domu. :) Dziękuję kochanie!

Wiele osób zadaje mi pytanie, jak znoszę śmierć Marysi?

WIem, że Was to ciekawi, bo faktycznie trudno jest to sobie wyobrazić. Kiedy 2 miesiące przed Marysią, zmarła córeczka mojej przyjaciółki- malutka Maja, strasznie to przeżyłam. Gdybym nie była tak blisko z Kasią, mamą Mai, to nie wiem, czy miałabym odwagę do niej zadzwonić. Jednak zrobiłam to od razu po otrzymaniu smsa. Obie płakałyśmy, ale starałam się ją wspierać jak tylko mogłam, tak, jakbym chciała, aby wspierano mnie w takiej sytuacji. Wtedy jeszcze nic nie wskazywało na to, że za dwa miesiące spotka mnie to samo. Zastanawiałam się, jak będzie wyglądał jej dzień - starałam sobie wyobrazić siebie i nie mogłam. Kilka lat z takim wyjątkowym dzieckiem narzuca cały rytuał dnia. Nie zjesz śniadania o której masz ochotę , bo dziecko wyznacza rytm dnia. To wydaje się okropne, prawda?, ale kiedy człowiek robi to codziennie z miłością, wszelkie te czynności stają się nawykiem, dlatego tak ciężko jest się od tego gwałtownie oderwać. To jakby narkomana odstawić od żródła upojenia - będzie czuł głód. I tak jest z nami, kiedy zabiera się człowiekowi wszystko, co wypełnia jego dzień, co nasyca serce, co karmi duszę. To jak krew tętniąca w żyłach, która nagle zakrzepła. To ból, który serce wyrywa żywcem powstrzymywane jedynie przez żebra, to złość, której nie można rozładować, to żal tego czego już nie będzie, to strach przed samym sobą, to tęsknota wygnańca, gdzie nawet owad nie zamieszka. To łzy krwią płynące.

Tak czuje się matka, która musiała pożegnać swe dziecko.

Tak czuję się, gdy myślę o tym, co było, co nas łączyło. Taką pustkę czuję, gdy układam się do snu i tylko błękitny miś czuje gorycz bicia mego serca.

Ale walczę mimo wszystko

Obiecałam Marysi, że tego dokonam, że nie będę cierpiętnicą z powodu macierzyństwa nad kalekim dzieckiem. Ona dała mi wszystko, czego potrzebowałam do życia. Dała mi miłość, dała mi siebie, dała mi świadomość i zrozumienie. Ona nauczyła mnie żyć tak, jak raj już by nastał. Ona tak wiele zmieniła... Dlatego dzisiaj, kiedy serce chce płakać - pozwalam mu, kiedy umysł chce tęsknić - pozwalam mu, kiedy dusza chce zwątpić - pocieszam ją. Wiem, że Marysia wróciła do źródła miłości, a ja zostałam po to, by kontynuować dzieło. Dlatego wstaję, za każdym razem kiedy padam , wstaję , podnoszę się i idę naprzód. W pocie czoła z krawym sercem idę ku przeznaczeniu, ku spełnieniu i miłości. Idę bo wiem, że muszę i chcę być szczęśliwa mimo wszystko. Zostałam wybrana by dosięgnąć zaszczytu macierzyństwa prawdziwego anioła i nie mogę przecież cierpieć z tego powodu. Spotkała mnie w życiu najczystsza miłość i chcę w niej pozostać....

Zostało w mym sercu na zawsze wyryte JEJ ODBICIE...